Düşük seviyedeki öğrencilere iş İngilizce öğretmek için 6 ipucu

ɫèAV Languages
Takım elbiseli bir iÅŸ kadını dizüstü bilgisayarın başına oturdu

CEFR, A1 ve A2 öğrencilerini bir dilin 'temel kullanıcıları' olarak tanımlar. Peki, bu öğrencilerin işyeri için İngilizce geliştirmelerine nasıl yardımcı olabiliriz?

İşte en iyi altı ipucumuz:

1. İş için yüksek frekanslı kelime dağarcığına Focus

İş bağlamı için İngilizce kelime dağarcığını öğrenmek, iş İngilizce sınıflarındaki birçok düşük seviyeli öğrenci için en önemli önceliktir. Mesajlarını basit ve etkili bir şekilde iletmelerine yardımcı olur. Bu, günlük çalışma durumları için ortak kelimeleri öğretmeyi ve ifadeler belirlemeyi önemli hale getirir.

Bunlar şunları içerir:

  • sözcüksel kümeler (aynı konu veya durumla ilgili kelimeler) – örneÄŸin, günler, aylar, sayılar, iÅŸ rutinlerini tanımlamak için fiiller, geçmiÅŸteki fiiller.
  • fiiller ve isimlerle ortak eÅŸdizimler (örneÄŸin, bir ekibi yönetmek, toplantı yapmak, sipariÅŸ vermek, bir sorunu çözmek).
  • iÅŸlevsel dil ve sabit ifadeler – selamlar (Nasılsın? Tanıştığımıza memnun oldum.) ve teklifler (Size nasıl yardımcı olabilirim? Ä°ster misiniz...?).

2. Öğrencilere kelime öğreniminde yardımcı olun

Kelime öğelerini gerçekçi bağlamlarda öğretin. Örneğin, telefon görüşmeleri, yapılacaklar listeleri, kısa e-postalar, kısa mesajlar vb.

Öğrencilere ezberlemeleri için çok fazla kelime vermek cazip gelse de, bu aşırı yüklenmeye neden olabilir, sinir bozucu olabilir ve nihayetinde öğrenciler için motivasyon kırıcı olabilir. Bunun yerine, genel bir kural olarak bir derste sekiz ila on yeni kelime sunmayı hedeflemelisiniz. Bu, çalışma belleği için ulaşılabilir bir sayıdır ve öğrencilerin güvenini artırmaya yardımcı olur. Öğelerin resimlerde gösterilmesi kolaysa veya tekrar varsa, kelime sayısı biraz daha yüksek olabilir; Örneğin, 20'den 100'e kadar olan sayılar.

Öğrencilerin yeni kelimeler hakkında basit kararlar vermelerini sağlayın, çünkü bu daha sonra hatırlamaya yardımcı olur. Kısa bir metinde gördükleri kelimeleri ve resimleri veya fiil ve isim eşdizimlerini eşleştirmek gibi basit görevlerle başlayın (örneğin, bir ekibi yönetmek, müşterileri aramak, e-posta yazmak vb.). Ardından, öğrencilerden hedef kelimeleri kullanarak cümleleri tamamlamalarını ve bu kelimeleri kullanarak kendi cümlelerini yazmalarını isteyin.

Öğrencilerin yeni kelimeleri kişiselleştirmelerini sağlamak, örneğin çalışma rutinlerini açıklayan cümleler yazmak gibi daha akılda kalıcı hale getirir. Tekrarlama aynı zamanda uzun süreli hafızaya da yardımcı olur, bu nedenle daha sonraki derslerde materyallerde kelime dağarcığının geri dönüştürüldüğünden emin olun.

Son olarak, gözden geçirme alıştırmaları, ısıtıcılar ve dersleri bitirmek için kullanılacak kelime oyunlarının bir listesini yapın.

3. Öğrencinin konuşma süresini en üst düzeye çıkarın

Öğrenciler iş için İngilizcekonuşma becerilerini geliştirmeleri gerekir. Sınıf, akıcılık ve güven kazanmaları için güvenli, düşük riskli bir ortamdır.

Kısa diyalogların ses ve video senaryolarını veya daha uzun bir senaryodan alıntı kullanın. Öğrenciler diyaloğu çiftler veya gruplar halinde yüksek sesle okurlar. Tüm sınıfla zor olan herhangi bir kelime veya cümlenin vurgusunu ve ritmini delerek geri bildirim verin. Geriye doğru zincirleme ifadeler - son sesle başlayıp geriye doğru inşa etmek - delmek için mükemmel bir yoldur. Öğrencilerin rolleri değiştirmelerini ve görevi tekrarlamalarını sağlayın.

Kaybolan diyalog adı verilen başka bir teknik de kullanabilirsiniz. Öğrencilerin çiftler halinde pratik yapmaları için tahtaya kısa bir diyalog koyun. Ardından diyaloğun bazı kısımlarını silin ve her seferinde rolleri değiştirerek görevi tekrarlamalarını isteyin. Zorluğu artırmak için kademeli olarak daha fazla parça silin. Öğrenciler diyaloğu son bir görev olarak yeniden yapılandırabilirler.

Ayrıca, anketler, anketler, doğru/yanlış oyunları ve bilgi boşluğu alıştırmaları, İngilizce, hedef yapılar ve kelime dağarcığı ile konuşma pratiği yapmanın yollarıdır.

4. Konuşma görevleri için destek sağlayın

Ders kitabından veya kendi yazdığınız bir örnek diyalog kullanın. Öğrencilerden bazı ayrıntıları (isimler, tarihler, fiyatlar ve miktarlar gibi) değiştirerek kendi kısa diyaloglarını oluşturmalarını isteyin. Veya diyaloğun bir yarısını kullanın ve öğrencilerden diğer kısmını yazmalarını isteyin.

Ardından, diyaloglarını senaryolarıyla birlikte gerçekleştirmelerini sağlayın. Ardından, senaryo olmadan ezberlemeye çalışmalarını isteyin. Son olarak, diyaloğu başka bir çift veya hatta tüm sınıf için gerçekleştirmelidirler.

Öğrencilere, konuşurken partnerlerini dinlemeleri için bir neden verin. Örneğin, telefonda sipariş vermek gibi bir konuşma görevi onlara bir sebep verir. Dinleyen öğrenci gerekli bilgileri not edebilir ve daha sonra cevaplarını kontrol edebilir.

Görevleri küçük değişikliklerle tekrarlamak zorluğu artırır, akıcılığı geliştirir, öğrencilerin yararlı ifadeleri hatırlamalarına yardımcı olur ve özgüven oluşturur.

5. Öğrencilerinizin ihtiyaç duyduğu çalışma becerilerini uygulayın

Öğrenciler, sınıf içeriÄŸi günlük durumlarıyla alakalı olduÄŸunda çok daha ilgili ve motive olurlar. Ìý Telefon görüşmesi, sosyalleÅŸme ve sunum yapma gibi iÅŸ ve pratik yapmaları gereken beceriler için Ä°ngilizce öğrenmek isteyeceklerdir.

Yazma becerileri de önemlidir. Bu, resmi ve gayri resmi metin mesajlarını, basit formları, iş arkadaşlarına daha az resmi e-postaları (örneğin işle ilgili güncelleme yapmak için) ve müşterilere daha resmi e-postaları (örneğin basit bir soruyu yanıtlamak) içerir.

Dersin başında, öğrencilerin derste ne yapacaklarını netleştirin. Ders kitabı sayfasındaki ders çıktısına bakabilir veya ders sonucunu beyaz tahtaya kendi kelimelerinizle yazabilirsiniz. Örneğin, "Today telefonda basit bir sipariş vermeyi öğreneceksiniz".

Dersin sonunda, öğrencilerden öz değerlendirme ifadesine yanıt vermelerini isteyin: "Telefonda basit bir sipariş verebilirim."

Bu, dersin amacının bir hatırlatıcısıdır. Ayrıca öğrencilerin ve öğretmenlerin kaydettikleri ilerleme üzerinde düşünmelerine yardımcı olur.

Dilbilgisi müfredatı aynı zamanda İngilizce öğrencilerin iletişimsel ihtiyaçlarıyla da ilgili olmalıdır (örneğin, şirketinizi, talimatlarınızı ve düzenlemeler hakkında konuşmak).

6. İşlevsel dil ifadelerini öğretin

Öğrencilerin dikkatini konuşma ve yazmada faydalı ifadelere ve işlevsel dile çekin. Örneğin, ziyaretçileri selamlarken ("Tanıştığımıza memnun oldum." "Sonra görüşürüz."). Bu ifadeleri ezberleyebilir ve sınıf dışında hemen kullanabilirler.

İş becerilerini ve işlevsel dil becerilerini geliştirmek için rol oyunlarını kullanın. Öğrencilere hazırlanmaları ve söylemek istediklerini yazmaları için bolca zaman tanıyın. Bir telefon görüşmesi rol oyununda, zorluğu artırmak ve bir özgünlük unsuru eklemek için öğrencileri arka arkaya koyun; Birbirlerini ayrı odalardan cep telefonlarından arayabilirlerse daha da iyi.

Benzer şekilde, sunumlarda (örneğin, kendinizi ve şirketinizi tanıtmak), öğrencilere hazırlanmaları ve prova yapmaları için zaman tanıyın. Daha sonra düzeltme çalışmaları ve geri bildirim için meslektaşlarından bunları cep telefonlarında videoya çekmelerini isteyebilirler. Ya da evde prova yapıp kendilerini filme alabilir ve son videoyu bir sonraki sınıfta gösterebilirler.

Bunlar, düşük seviyeli öğrencilere kurumsal Ä°ngilizce öğretmek için sadece birkaç ipucu ve tekniktir. Bu öğrencilerin basit bir ÅŸekilde baÅŸlamaları, dili sık sık geri dönüştürmeleri ve iÅŸyerlerinde güvenlerini geliÅŸtirmeleri özellikle önemlidir Ä°ngilizce.Ìý

ɫèAV'dan daha fazla blog

  • A person in a striped shirt writes with a marker on a whiteboard, holding a clip board

    Clear path to fast-track progress: Why choose assessment underpinned by the GSE

    By
    Okuma zamanı: 4 minutes

    At the beginning of every school year, we welcome new learners into our classrooms with the same core question: Where are our students now, and how far can we take them?

    For English teachers, this reveals a huge challenge. In a single class, we might have one student at an A2 level, while others are solidly B1 or just entering A2+. Navigating such a wide range of abilities can feel overwhelming.

    We’ve all seen it: students can spend months (or even years) studying English and still feel like they haven’t moved up a level. Teachers work incredibly hard, and students put in the effort, but progress feels intangible. Why is that? And more importantly, how can schools make it easier to see and support that progress?

    In recent years, I have found a powerful ally in answering that question: the Global Scale of English (GSE). Backed by ɫèAV and aligned with the CEFR, the GSE offers more than just levels, it provides a clear, data-informed path to language growth. Most importantly, it gives teachers and school leaders the ability to set meaningful goals and measure real progress.

    But, how is this useful at the beginning of the school year?

    Starting with assessment

    To get a clear picture from the start, assessment is essential; there’s no doubt about it. However, it can't just be a punctuation mark at the end of a term or a requirement from administration. Used strategically, this first assessment can be the compass that guides instruction and curriculum decisions, empowering both teachers and students from day one. This is why choosing the correct assessment tools becomes fundamental.

    The GSE difference: Precision, clarity, confidence

    Unlike the broad bands of the CEFR, the GSE provides a granular scale from 10 to 90, breaking down each skill into precise learning objectives. This allows educators to monitor progress at a much closer level, often identifying improvements that would otherwise go unnoticed.

    When learners see that their score has moved from 36 to 42, even if their overall CEFR level hasn’t changed, they gain confidence. They recognize that learning is a continuous process rather than a series of steps. Teachers, in turn, are able to validate growth, provide clear evidence of learning and tailor instruction to the learner’s current needs, not just their general level.

    For example, two students might both be classified as "A2", but the GSE gives us a much clearer picture: a student with a GSE score of 35 is likely mastering simple sentences, while another student scoring 40 might already be comfortable writing simple stories and is ready to tackle B1-level tasks.

    This isn't just data: it's a roadmap. It tells us exactly what to teach next, allowing us to differentiate with confidence instead of relying solely on gut feeling.

    GSE tools that make it happen

    ɫèAV offers a comprehensive range of GSE-aligned assessment tools that support different stages of the learning journey. Each tool plays a distinct role in placement, diagnosis, benchmarking or certification.

  • A person in a denim jacket and striped shirt holds glasses and a notebook, standing by a window with bright daylight.

    What happens in the brain when you learn a language?

    By
    Okuma zamanı: 7 minutes

    Whether you’re picking up Spanish for travel, Mandarin for business or French just for fun, you’re not only expanding your communication skills, you’re also giving your brain a powerful workout. But what actually happens inside your brain when you learn a language?Ìý

    The brain’s language centers

    Your brain is made up of many parts and two areas are significant for language:

    • : Located in the frontal lobe, this region helps you produce speech and form sentences.
    • : Found in the temporal lobe, this area helps you understand spoken and written language.

    When you start learning a new language, these areas get busy. They work together to help you listen, speak, read and write in your new language (Friederici, 2011).

  • What’s it like to teach English in Nepal?

    By
    Okuma zamanı: 3 minutes

    Anandi Vara was trained in teaching English in Kathmandu, Nepal before teaching at a monastery in Pokhara. There she taught students ranging from six to 10 years of age, both in groups and individually. Here she reveals the lessons she learned during her time thereÌý– including how to avoid being perturbed by a cockroach attack.

    Whatever you do: don’t freak out

    It just makes everything worse. It’s easy for things to get overwhelming – a sense that can be made worse by the feeling of homesickness, especially if it’s your first time living abroad – but thinking rationally, and getting to the source of what’s causing the worry, usually helps. It’s important, as you don't want to share your fear in lessons because you’re the teacher and need to show confidence.

    This was, however, tested to the limit when I had a cockroach dangled in front of my face. It took all my strength to stay calm. I gave an unimpressed look, thereby establishing myself as the figure of authority, which seemed to work.

    Be aware of cultural traditions

    It is important to remember that every country has its own traditions. I was teaching in a monastery, so I made sure to wear respectful clothing, even in the face of soaring temperatures. The more I learned about the Tibetan culture, the more fascinated I became by it. The students taught me how to write my name in Tibetan and the meaning behind it. I learned about Tibetan history and Tibetan culture.

    I also found that the more I showed willingness to learn about the Tibetan culture, the more I bonded with the students, so that when it was time to teach, the students were more cooperative in lessons, engaging and participating more.

    Teaching is two-way learning

    There is so much I learned teaching abroad, both in the classroom and out. Making mistakes as you begin is only natural, but it’s whether you can learn from these mistakes that counts. No two students are ever the same so it’s a constant process of learning as you go. As a result, I learned about the environment I was in – from traditional prayer ceremonies to the Tibetan alphabetÌý– and about myself, notably organizational skills and a renewed curiosity about the English language.

    Be Flexible

    Sometimes it doesn’t matter if you’ve planned your lesson down to the smallest detail – if it doesn’t take, then it doesn’t take. I was only 10 minutes into a lesson once and I could tell that I was beginning to lose the students’ attention. Not only did it show that they were uninterested, it also distracted me from what I was doing. It was at this point that I threw out my existing plan and tried a whole new lesson: I had the students up on their feet and engaging with each other and, although completely improvised, it was very successful.

    Patience is a must

    During my one-on-one mentoring session, my student seemed to have no motivation. He wasn’t learning as well as the other students and had therefore given up. No matter what I tried, he refused to cooperate, but I didn’t let it put me off. I kept trying different methods until finally finding one that he responded to. I made sentence structuring into a game. It wasn’t anything fancy and consisted of scraps of paper with words written on them.

    Although it took a lot of time to find the right angle, it was worth it because he soon realised that although it might take longer for him to pick things up, he would eventually get there and have a greater sense of accomplishment.