Hiçbir genç aynı değildir. Tüm sınıflarımızda sadece bir dizi İngilizce yeterlilik seviyesi değil, aynı zamanda genel öğrenme stilleri, olgunluk, motivasyon ve kişilikler de olma eğilimindedir. Bu çeşitlilik bazı zorluklar getirebilir, ancak aynı zamanda sınıf etkinliklerinizi ve öğretim metodolojinizi çeşitlendirme fırsatları da getirebilir.
İşte karma yetenek sınıflarıyla başa çıkmanıza yardımcı olacak ve tüm öğrencilerinizin dil öğrenme yolculuklarında başarı elde etmelerini sağlayacak bazı yollar.
Ortaokul öğrencilerinizle ilk ders, onları kişisel olarak tanımak için mükemmel bir fırsattır. Ne kadar hızlı ilişki kurarsanız, işiniz o kadar kolay olur. Güçlü yönleri, zayıf yönleri, ilgi alanları ve hedefleri hakkında sorular sormak için zaman ayırın.
Basit bir anket, ihtiyaçlarını anlamak için ihtiyacınız olan tüm bilgileri sağlayabilir ve tatil tatilinden sonra eğlenceli bir çift iş aktivitesi veya buz kırıcı olarak hizmet edebilir.
İşte başlamanıza yardımcı olacak bazı örnek sorular:
Gençler sosyal ve meraklı yaratıklardır - birbirleriyle röportaj yapmalarını sağlayarak ihtiyaç analizinizi daha etkileşimli hale getirin ve ardından yeni sınıf arkadaşları hakkında keşfettiklerini özetleyen kısa bir rapor yazın. Sadece ilgi alanlarını öğrenmekle kalmayacak ve birbirlerini tanıyacaklar, aynı zamanda bir yazı örneği de alacaksınız.
Öğrencilerin fikirlerini dile getirmelerine izin vererek, farklı kişilikleri kapsadığınızı ve yeni öğretim fikirlerine açık olduğunuzu gösterirsiniz. Ayrıca, öğrencilerinizin hangi etkinliklere ve temalara iyi yanıt vereceğini tam olarak bilecek ve onları motive edecek ve kişisel gelişime odaklanmış tutacaksınız.
Öğrencinizin İngilizce seviyesi düşükse, bu tür bir anketin ana dilinde daha etkili olacağını unutmayın.
Artık öğrencilerinizin güçlü ve zayıf yönleri hakkında daha fazla fikriniz var - her sınıftaki hedeflerinizi her bireyin ihtiyaçlarına göre değiştirin. Dersinize ana hedefinizi açıklayarak başlayın - örneğin, "tatil kelime dağarcığını öğrenmek". Sonra öğrencilerinizden kendi hedeflerini belirlemelerini isteyin - örneğin: "Bugün kaç yeni kelime öğrenmek istiyorsun? Cevapları, kişisel dil amaçları olarak hareket edecektir.
Bir İngilizce öğretmeni ve öğrencilerini iyi anlayan bir kişi olarak, aynı zamanda bir motivasyon kaynağı olarak da hareket edebilirsiniz. Çok alçaktan nişan aldıklarını düşünüyorsanız, onlara çok ihtiyaç duydukları itici gücü verebilirsiniz; Yüksekleri hedeflerlerse, coşkularını övebilirsiniz. Ancak, herkes farklı olduğu için farklı amaç ve hedeflere sahip olmanın sorun olmadığı konusunda onlara güvence vermeyi unutmayın.
Dersin sonunda, ilerlemelerini değerlendirmek için bir sınav veya oyun yapın. Kendi hedeflerini aşarlarsa, onları övün. Başarısız olurlarsa, çabalarını kabul edin ve bir dahaki sefere nasıl başarılı olacaklarını gösterin.
Üzerlerindeki baskıyı bu şekilde azaltmak, onları motive etmeli ve dili öğrenmekten zevk almalarını sağlamalıdır.
Zaman zaman tek dilli sınıflarda L1'e izin vermek, günümüzde ELT'de daha fazla kabul görmektedir ve bu, sınıftaki karma yetenekli öğrencilere yardımcı olmanın harika bir yolu olabilir.
Sınıfınızdaki daha yavaş öğrenciler sözlüklere veya çevrimiçi çevirmenlere erişimden yararlanabilir. Bu, belirli etkinlikleri tamamlamalarına yardımcı olacak ve daha hızlı sınıf arkadaşlarına ayak uydurmalarını sağlayacaktır.
L1 ayrıca zayıf öğrencilere sahip olabilecekleri şüpheleri doğru bir şekilde ifade etme güvenini vermek için kullanılabilir ve daha güçlü olanları da anlayışlarını pekiştirmek için motive edebilir.
Ayrıca, L1 sınıfta, çeviri etkinliklerinde daha aktif olarak da kullanılabilir. Mesela:
Öğrenciler, kasabalarına veya şehirlerine gelen ziyaretçiler için bir turist konuşma kılavuzu yazmak için birlikte çalışabilirler. Bu aktivitede öğrenciler, L1'lerinde ziyaretçiler için yararlı olacak yaklaşık 15 kelime öbeği üzerinde beyin fırtınası yapmalı ve ardından bunları İngilizceçevirmelidir.
L1'i aktivitelere dahil etmek eğlenceli ve motive edici olabilir ve planlama ve araştırma aşamalarında çok zaman kazanmanıza yardımcı olacaktır. Ancak, birçok öğrenci için tek İngilizce kaynağı olduğunuzu ve L1'in aşırı kullanılmaması gerektiğini unutmayın.
Her sınıfın bir dizi kişiliği olacaktır ve bu özellikle gençler söz konusu olduğunda geçerlidir. Bazı öğrenciler kendilerine daha fazla güvenirken, diğerleri daha utangaç olacaktır. Ne yazık ki, daha sessiz öğrenciler genellikle daha az yetenekli olarak etiketlenir - ki bu genellikle böyle değildir.
Öğrencilerinizin sık sık ikili veya grup çalışması yapmalarına izin vermek, tüm sınıfın önünde konuşmayacakları için daha az gergin hissetmelerine yardımcı olabilir. Ayrıca, öğrencilerin daha fazla konuşma İngilizce kullanmalarına ve konuşurken daha özgür olmalarına olanak tanır, bu da herhangi bir yeni dilde güven geliştirmenin anahtarıdır.
Ayrıca, ikili ve grup çalışması, öğrencilerin rol ve sorumlulukları üstlenmelerine, eylemlerinden daha sorumlu olmalarına ve bir ekip olarak başarıyı deneyimlemelerine olanak tanır. Takım çalışması, öğrencilerin işbirliği, müzakere ve yaratıcılık gibi farklı 21. yüzyıl becerilerini geliştirmelerine de yardımcı olabilir.
Göreve bağlı olarak, öğrenciler akıcı ve rahat değişimlere izin vermek için benzer seviyedeki diğer kişilerle veya akran öğretimini teşvik etmek için karma yetenek gruplarında eşleştirilebilir.
Hızlı bir şekilde bitirenler için bazı ekstra aktiviteler yapmak her zaman iyi bir fikirdir. Odaklanmalarına yardımcı olacak ve sınıfın geri kalanının görevi bitirmesine izin verecektir.
Öğrencilerin devam edebilmek istedikleri ilgi çekici uzatma etkinliklerine sahip olmak önemlidir, bu nedenle ilk bitirdikleri için sıradan alıştırmalarla cezalandırıldıklarını hissetmezler. Aktiviteler gerçekten eğlenceliyse, daha yavaş öğrencileri biraz daha hızlı çalışmaya motive edebilir.
Aşağıdaki gibi şeyler deneyin:
Watching films can be a great way for people to learn English. We all have our favourite movie moments and, even as passive viewers, they're probably teaching you more than you realise. Here's a selection of our favourite scenes, along with the reasons why they're educational as well as entertaining.
Why does progression seem to slow down as an English learner moves from beginner to more advanced skills?
When presenting at ELT conferences, I often ask the audience – typically teachers and school administrators – “When you left home today, to start your journey here, did you know where you were going?” The audience invariably responds with a laugh and says yes, of course. I then ask, “Did you know roughly when you would arrive at your destination?” Again the answer is, of course, yes. “But what about your students on their English learning journey? Can they say the same?” At this point, the laughter stops.
All too often English learners find themselves without a clear picture of the journey they are embarking on and the steps they will need to take to achieve their goals. We all share a fundamental need for orientation, and in a world of mobile phone GPS we take it for granted. Questions such as: Where am I? Where am I going? When will I get there? are answered instantly at the touch of a screen. If you’re driving along a motorway, you get a mileage sign every three miles.
When they stop appearing regularly we soon feel uneasy. How often do English language learners see mileage signs counting down to their learning goal? Do they even have a specific goal?
The key thing about GPS is that it’s very precise. You can see your start point, where you are heading and tell, to the mile or kilometer, how long your journey will be. You can also get an estimated time of arrival to the minute. As Mike Mayor mentioned in his post about what it means to be fluent, the same can’t be said for understanding and measuring English proficiency. For several decades, the ELL industry got by with the terms ‘beginner’, ‘elementary’, ‘pre-intermediate’ and ‘advanced’ – even though there was no definition of what they meant, where they started and where they ended.
The CEFR has become widely accepted as a measure of English proficiency, bringing an element of shared understanding of what it means to be at a particular level in English. However, the wide bands that make up the CEFR can result in a situation where learners start a course of study as B1 and, when they end the course, they are still within the B1 band. That doesn’t necessarily mean that their English skills haven’t improved – they might have developed substantially – but it’s just that the measurement system isn’t granular enough to pick up these improvements in proficiency.
So here’s the first weakness in our English language GPS and one that’s well on the way to being remedied with the Global Scale of English (GSE). Because the GSE measures proficiency on a 10-90 scale across each of the four skills, students using assessment tools reporting on the GSE are able to see incremental progress in their skills even within a CEFR level. So we have the map for an English language GPS to be able to track location and plot the journey to the end goal.
When it comes to pinpointing how long it’s going to take to reach that goal, we need to factor in the fact that the amount of effort it takes to improve your English increases as you become more proficient. Although the bands in the CEFR are approximately the same width, the law of diminishing returns means that the better your English is to begin with, the harder it is to make further progress – and the harder it is to feel that progress is being made.
That’s why many an English language-learning journey gets abandoned on the intermediate plateau. With no sense of progression or a tangible, achievable goal on the horizon, the learner can become disoriented and demoralised.
To draw another travel analogy, when you climb 100 meters up a mountain at 5,000 meters above sea level the effort required is greater than when you climb 100 meters of gentle slope down in the foothills. It’s exactly the same 100 meter distance, it’s just that those hundred 100 meters require progressively more effort the higher up you are, and the steeper the slope. So, how do we keep learners motivated as they pass through the intermediate plateau?
We have a number of tools available to keep learners on track as they start to experience the law of diminishing returns. We can show every bit of progress they are making using tools that capture incremental improvements in ability. We can also provide new content that challenges the learner in a way that’s realistic.
Setting unrealistic expectations and promising outcomes that aren’t deliverable is hugely demotivating for the learner. It also has a negative impact on teachers – it’s hard to feel job satisfaction when your students are feeling increasingly frustrated by their apparent lack of progress.
Big data is providing a growing bank of information. In the long term this will deliver a much more precise estimate of effort required to reach higher levels of proficiency, even down to a recommendation of the hours required to go from A to B and how those hours are best invested. That way, learners and teachers alike would be able to see where they are now, where they want to be and a path to get there. It’s a fully functioning English language learning GPS system, if you like.
It's 6 AM on a Monday morning. Ms. Lopez wakes up early to prepare for the day ahead. She spends the morning reviewing lesson plans, making sure everything is ready for her students. By lunchtime, she is preparing for the afternoon, grabbing a quick bite between classes... but it doesn’t stop there. The school day finishes but Ms. Lopez stays late marking assignments. Finally, on Sunday night, she sits at her kitchen table, surrounded by papers, course books and lesson plans.
Does this sound familiar? You are not alone.
In 2024, ɫèAV research found that76% of teachers spend at least one hour of their personal time on lesson planning each week, with 43% spending more than three hours. This is a lot of time that could be spent on other important tasks. Teachers need a solution that helps them plan lessons fast, is connected to their course books and is built by learning experts.
