Oyun oynamak dil öğrenimini nasıl destekleyebilir?

Jacqueline Martin
Jacqueline Martin
Dışarıda rugby topuyla koÅŸan, arkalarında çocukları olan bir çocuk

Okuma süresi: 5 dakika

Akademisyenler ve öğretmenler uzun yıllardır dil sınıfında oyun kullanmanın faydaları hakkında yazıyorlar. Wright ve arkadaşları (1984), Lee Su Kim (1995), Ubermann (1998), Ersoz (2000), Yong Mei ve Yu-Jin (2000) ve Thi Thanh Huyen ve Khuat Thi Thu Nga (2003), oyunların dil kullanımı için yararlı ve anlamlı bir bağlam sağladığı konusunda hemfikirdir; öğrencileri etkileşime ve iletişim kurmaya teşvik etmek; kaygıyı hem zorlayabilir hem de azaltabilir (vurgu biçim değil mesaj üzerinde olduğu için); dört becerinin hepsinde pratik sağlamak; ve öğrencilerin bir dil öğrenmek için gereken önemli çabayı göstermelerine ve sürdürmelerine yardımcı olun.

Kim ve diğerleri, oyunların dil sınıfının olağan rutininden hoş bir mola verebileceğini de belirttiler. Yoğun bir testten sonra veya teneffüs saatinden sonra aşırı heyecanlı öğrencilerle oyun oynamak, öğrencilerin dersinize anında yeniden katılmasına yardımcı olabilir ve onlarla geçirdiğiniz zamanı en üst düzeye çıkarırsınız.

Lengeling ve Malarcher (1997), sınıftaki oyunların potansiyel faydalarının listesini daha da ileri götürdü.

Duygusal

  • Oyunlar duygusal filtreyi düşürür
  • Dilin yaratıcı ve spontane kullanımını teÅŸvik ederler
  • Ä°letiÅŸimsel yeterliliÄŸi teÅŸvik ederler
  • Oyunlar hem motive edici hem de eÄŸlencelidir

µþ¾±±ô¾±ÅŸ²õ±ð±ô

  • Oyunlar öğrenmeyi pekiÅŸtirir
  • Öğrenmeyi hem gözden geçirir hem de geniÅŸletirler
  • Oyunlar iletiÅŸimsel bir ÅŸekilde dilbilgisine odaklanır

Sınıf dinamiği

  • Oyunlar son derece öğrenci merkezlidir
  • Öğretmen sadece kolaylaÅŸtırıcı olarak hareket eder
  • Oyunlar sınıf uyumu oluÅŸturur
  • Tüm sınıfın katılımını teÅŸvik edebilirler
  • Oyunlar saÄŸlıklı rekabeti teÅŸvik eder

Adaptasyon

  • Oyunlar yaÅŸa, seviyeye ve ilgi alanlarına göre kolayca ayarlanabilir
  • Dört beceriyi de kullanırlar
  • Oyunlar, ilk geliÅŸtirme aÅŸamasından sonra minimum hazırlık gerektirir

Yukarıdakiler 20 yıldan fazla bir süre önce yazıldığında, çoğunlukla daha geleneksel oyunlara atıfta bulunulduğunu akılda tutmak önemlidir. Ancak daha yeni kanıtlar aynı ilkelerin geçerli olduğunu gösteriyor gibi görünüyor. Konuştuğum öğretmenler tarafından belirtilen bazı ek faydalar şunlardır:

  • Oyunlar, cümle formunu yanlış anlama konusundaki endiÅŸeleri azaldığı ve dolayısıyla üretimleri arttığı için dil derslerini daha az güven veren öğrenciler için daha az tehdit edici hale getirebilir.
  • Öğrenciler oyun oynarken dersin dilinden daha fazlasını öğrenirler; Öğretim dilini tartışma veya kurallar yoluyla ve bazen müzakere becerileri ve kültürel farklılıklar konusunda bir ders yoluyla öğrenebilirler.
  • Öğrenciler, oyun oynayarak, örneÄŸin bir kelimeyi canlandırarak veya baÅŸka bir öğrencinin bunu yaptığını görerek veya bir kelime için bir ipucunu hatırlayarak dil ile çok çeÅŸitli duygusal baÄŸlar kurabilirler.

Bu nedenle, oyun oynamak öğrencilerin bir dil öğrenmesine yardımcı olabilir - ancak sadece oynamak yeterli midir? Bazı öğretmenler, düz alıştırma etkinlikleriyle meşgul olmayacak ve bir oyunda anahtar kelimeleri ve yapıları isteyerek kullanacak ve farkında bile olmadan çok ihtiyaç duyulan pratiği kazanacak, daha az motive olmuş sınıflara sahip oyunları kullanmayı severler. Günümüzün dil öğrenme bağlamında, bu iyi bir şey mi?

Motivasyonu olmayanları motive etmek

Son yıllarda, birçok araştırma, öğrencilerin dersin amacı veya amacı kendileri için açık olduğunda daha iyi öğrendiklerini göstermiştir. Kısacası, neyi neden öğrenmeleri gerektiğini anlarlar ve bir sonraki seviyeye geçerken kendi öğrenmelerini değerlendirebilir ve sonraki adımlarını planlamaya aktif olarak katılabilirler.

Oynadıkları oyunların aslında ek dil pratiği yapmanın bir yolu olduğunu bilmek, bu öğrencilerin daha az meşgul olmasını sağlar mı? Görüşler farklıdır ve bazı tartışmalar ilgili gerçek faaliyet etrafında toplanıyor gibi görünmektedir. Bazı oyunlar ince örtülü grup çalışması görevleridir, ancak doğru yeterlilik seviyesinde (veya biraz üzerinde) olan ve kültürel bağlam, mevcut zaman, öğrenme konusu ve sınıf ortamı gibi faktörleri dikkate alan diğer oyunların genellikle olumlu bir etkisi olduğu düşünülmektedir.

Motivasyonu artırmadaki bir diğer önemli etki, bir öğrencinin aldığı geri bildirimdir ve bu, oyunların da destekleyebileceği bir şeydir. Çevrimiçi oyunlar, öğrencilere çeşitli şekillerde daha zengin simüle edilmiş öğrenme deneyimleri ve anında geri bildirim sağlayabilir.

Her şeyden önce, daha az motive olmuş öğrenciler için asıl sorun, genellikle neden İngilizceöğrenmeleri gerektiğini görememeleridir. Oyun oynamak sadece 'gerçek' bağlamları simüle etmekle kalmaz, aynı zamanda İngilizce bir araç olarak kullanarak çeşitli görevleri yerine getirebileceklerini anlamalarına yardımcı olur, bu da başlı başına motive edicidir.

Öğretmenler olarak, oyunların öğrencilerin öğrenmesine nasıl veya neden yardımcı olacağını açıklama sorumluluğu vardır. Bu, oyun oynamanın anlamsız zaman kaybı olduğundan korkan öğrencileri (veya ebeveynleri) eşit derecede motive edebilir. Örneğin, yetişkin öğrencilere bile basit bir adam asmaca veya sıcak koltuk oyununun heceleme becerilerini geliştirmelerine yardımcı olduğunu, beyinlerinin yeni kelimelerin şeklini ve yapısını tanımaya odaklanmasını sağladığını ve yeni kelimeleri öğrenmelerini kolaylaştırdığını bildirmek, kısa sürede değerini görmelerine yardımcı olur (Simpson 2011).

Oyunlar, öğrencilerin 21. yüzyıl becerilerini edinmelerine yardımcı olabilir mi?

Belki oyunların öğrenmeyi olumlu yönde etkileyebileceği sonucuna varabiliriz - ama bu yeterli mi? Today'ın öğretmenleri, sadece öğrencilerinin öğrenmesini değil, aynı zamanda 21. yüzyılda yaşam ve iş için ihtiyaç duydukları becerileri edinmelerini sağlamalıdır. Oyunlar burada da yardımcı olabilir mi? Bu daha yeni bir araştırma alanıdır, ancak kanıtlar, oyunların öğrencilerin eleştirel düşünme becerileri, yaratıcılık, takım çalışması ve iyi sportmenlik gibi çeşitli önemli becerileri öğrenmelerine yardımcı olabileceğini göstermektedir.

Bu fikirler, 2014 yılında ilk kez bir e-spor bursu sunan Robert Morris Üniversitesi Illinois tarafından ciddiye alındı. Futbolcular ve oyuncular olmak üzere iki grup öğrenciyi incelediler ve rekabetçilik, azim, odaklanma ve kararlılık seviyelerinin çok benzer olduğunu buldular. Her iki grup da bir takımın parçası olarak başarılı olmak için benzer bir istek gösterdi. Her iki 'spor' da ekip üyelerinin detay odaklı olmasını, iyi bir el-göz koordinasyonuna sahip olmasını ve stratejik bir zihne sahip olmasını gerektiriyordu. Tek fark kardiyovasküler aktivite seviyesindeydi. Her iki grup da koçlardan performans analizi ve taktiksel tavsiyeler aldı ve her ikisi de daha sonra iyileştirmeler yaptı.

Kaç üniversitenin bu tür programları sunmaya başlayacağı henüz belli değil. Yine de, çevrimiçi rekabetçi oyunların performansı artırabileceği fikri işyerine de getiriliyor. Sanal ekiplerin rol tabanlı işbirlikçi oyunlar oynayarak neler öğrenebileceğini düşünün. Ekip üyeleri rolleri ve net ve ortak hedefler belirlemiştir ve bu hedeflere ulaşmak için bir eylem planı formüle etmek için birlikte yakın çalışmak zorundadır. Takım çalışması, beceri, stratejik düşünme ve iletişim esastır.

Tüm bunlar günümüz işyeri için önemli becerilerdir, bu nedenle belki de oyun oynamak, bunları daha düşük riskli bir ortamda geliştirmek ve iş performansını artırmak için bir fırsat sağlayabilir.

Bu örnekler açıkça normdan uzaktır, ancak sınıfta öğrenmeyi desteklemek için oyun oynamanın zaman kaybı olmadığını gösteriyor gibi görünmektedir. Oyun oynama ve öğrenmenin doğru karışımını elde ettiğinizde, öğrencinin özerk öğrenme becerilerini geliştirir ve onları göreve daha fazla zaman ayırmaya teşvik eder - her ikisi de öğrenci sonuçlarını büyük ölçüde etkiler.

Küçük öğrencileriniz için dil öğrenme oyunu fikirlerine mi ihtiyacınız var? YazımızıÌýokuyun Genç öğrencilere öğretmek için 5 hızlı ve kolay ESL oyunu.

İngilizce kurslarımıza göz atın

µþ²¹ÅŸ±¹³Ü°ù³Ü

Dil ÖğrenmeÌýOyunları (2. baskı), Andrew Wright, David Betteridge ve Michael Buckby tarafından. Cambridge Ãœniversitesi Yayınları, 1984.

Aydan Ersöz'den EFL/ESL SınıfıÌýiçin Altı Oyun. Ä°nternet TESL Dergisi, Cilt VI, No. 6, Haziran 2000.

Lee Su Kim'den Dil SınıfıÌýiçin Yaratıcı Oyunlar. 'Forum' Cilt 33 Sayı 1, Ocak – Mart 1995, S35.

Agnieszka Uberman'ın Kelime Sunumu ve Revizyonu İçin Oyunların KullanımıÌý.ÌýForumÌýCilt 36 Sayı 1, OcakÌý – Mart 1998 S20.

Nguyen Thi Thanh Huyen ve Khuat Thi Thu Nga'nın OyunlarlaÌýKelime Öğrenmesi.ÌýAsya EFL DergisiÌý– Aralık 2003.

Yin Yong Mei ve Jang Yu-jing'in ÇocuklarÌýiçin EFL Sınıfında Oyunların Kullanılması. Daejin Ãœniversitesi Ä°ngilizce Öğretimi AraÅŸtırma Belgesi, Sonbahar, 2000.

Dizin Kartları: ÖğretmenlerÌýİçin DoÄŸal Bir Kaynak, M. Martha Lengeling ve Casey Malarcher.ÌýForumÌýCilt 35 Sayı 4, Ekim - Aralık 1997 s42.

Neden Dil Sınıfında Oyun Kullanılmalı?ÌýAdam John Simpson tarafından.ÌýHLTMag, Sayı 2, Nisan 2011.

I-Jung Chen tarafından Dil Öğrenmede Ä°letiÅŸim Becerilerini GeliÅŸtirmek için Oyunları Kullanma.Ìý, Cilt 10, Sayı 2, Åžubat 2005.Ìý

Değerlendirmeile Başa Çıkmak. Etki Broşürü – Ulusal Eğitim Araştırmaları Vakfı.

ɫèAV'dan daha fazla blog

  • A person in a striped shirt writes with a marker on a whiteboard, holding a clip board

    Clear path to fast-track progress: Why choose assessment underpinned by the GSE

    By
    Okuma zamanı: 4 minutes

    At the beginning of every school year, we welcome new learners into our classrooms with the same core question: Where are our students now, and how far can we take them?

    For English teachers, this reveals a huge challenge. In a single class, we might have one student at an A2 level, while others are solidly B1 or just entering A2+. Navigating such a wide range of abilities can feel overwhelming.

    We’ve all seen it: students can spend months (or even years) studying English and still feel like they haven’t moved up a level. Teachers work incredibly hard, and students put in the effort, but progress feels intangible. Why is that? And more importantly, how can schools make it easier to see and support that progress?

    In recent years, I have found a powerful ally in answering that question: the Global Scale of English (GSE). Backed by ɫèAV and aligned with the CEFR, the GSE offers more than just levels, it provides a clear, data-informed path to language growth. Most importantly, it gives teachers and school leaders the ability to set meaningful goals and measure real progress.

    But, how is this useful at the beginning of the school year?

    Starting with assessment

    To get a clear picture from the start, assessment is essential; there’s no doubt about it. However, it can't just be a punctuation mark at the end of a term or a requirement from administration. Used strategically, this first assessment can be the compass that guides instruction and curriculum decisions, empowering both teachers and students from day one. This is why choosing the correct assessment tools becomes fundamental.

    The GSE difference: Precision, clarity, confidence

    Unlike the broad bands of the CEFR, the GSE provides a granular scale from 10 to 90, breaking down each skill into precise learning objectives. This allows educators to monitor progress at a much closer level, often identifying improvements that would otherwise go unnoticed.

    When learners see that their score has moved from 36 to 42, even if their overall CEFR level hasn’t changed, they gain confidence. They recognize that learning is a continuous process rather than a series of steps. Teachers, in turn, are able to validate growth, provide clear evidence of learning and tailor instruction to the learner’s current needs, not just their general level.

    For example, two students might both be classified as "A2", but the GSE gives us a much clearer picture: a student with a GSE score of 35 is likely mastering simple sentences, while another student scoring 40 might already be comfortable writing simple stories and is ready to tackle B1-level tasks.

    This isn't just data: it's a roadmap. It tells us exactly what to teach next, allowing us to differentiate with confidence instead of relying solely on gut feeling.

    GSE tools that make it happen

    ɫèAV offers a comprehensive range of GSE-aligned assessment tools that support different stages of the learning journey. Each tool plays a distinct role in placement, diagnosis, benchmarking or certification.

  • A person in a denim jacket and striped shirt holds glasses and a notebook, standing by a window with bright daylight.

    What happens in the brain when you learn a language?

    By
    Okuma zamanı: 7 minutes

    Whether you’re picking up Spanish for travel, Mandarin for business or French just for fun, you’re not only expanding your communication skills, you’re also giving your brain a powerful workout. But what actually happens inside your brain when you learn a language?Ìý

    The brain’s language centers

    Your brain is made up of many parts and two areas are significant for language:

    • : Located in the frontal lobe, this region helps you produce speech and form sentences.
    • : Found in the temporal lobe, this area helps you understand spoken and written language.

    When you start learning a new language, these areas get busy. They work together to help you listen, speak, read and write in your new language (Friederici, 2011).

  • What’s it like to teach English in Nepal?

    By
    Okuma zamanı: 3 minutes

    Anandi Vara was trained in teaching English in Kathmandu, Nepal before teaching at a monastery in Pokhara. There she taught students ranging from six to 10 years of age, both in groups and individually. Here she reveals the lessons she learned during her time thereÌý– including how to avoid being perturbed by a cockroach attack.

    Whatever you do: don’t freak out

    It just makes everything worse. It’s easy for things to get overwhelming – a sense that can be made worse by the feeling of homesickness, especially if it’s your first time living abroad – but thinking rationally, and getting to the source of what’s causing the worry, usually helps. It’s important, as you don't want to share your fear in lessons because you’re the teacher and need to show confidence.

    This was, however, tested to the limit when I had a cockroach dangled in front of my face. It took all my strength to stay calm. I gave an unimpressed look, thereby establishing myself as the figure of authority, which seemed to work.

    Be aware of cultural traditions

    It is important to remember that every country has its own traditions. I was teaching in a monastery, so I made sure to wear respectful clothing, even in the face of soaring temperatures. The more I learned about the Tibetan culture, the more fascinated I became by it. The students taught me how to write my name in Tibetan and the meaning behind it. I learned about Tibetan history and Tibetan culture.

    I also found that the more I showed willingness to learn about the Tibetan culture, the more I bonded with the students, so that when it was time to teach, the students were more cooperative in lessons, engaging and participating more.

    Teaching is two-way learning

    There is so much I learned teaching abroad, both in the classroom and out. Making mistakes as you begin is only natural, but it’s whether you can learn from these mistakes that counts. No two students are ever the same so it’s a constant process of learning as you go. As a result, I learned about the environment I was in – from traditional prayer ceremonies to the Tibetan alphabetÌý– and about myself, notably organizational skills and a renewed curiosity about the English language.

    Be Flexible

    Sometimes it doesn’t matter if you’ve planned your lesson down to the smallest detail – if it doesn’t take, then it doesn’t take. I was only 10 minutes into a lesson once and I could tell that I was beginning to lose the students’ attention. Not only did it show that they were uninterested, it also distracted me from what I was doing. It was at this point that I threw out my existing plan and tried a whole new lesson: I had the students up on their feet and engaging with each other and, although completely improvised, it was very successful.

    Patience is a must

    During my one-on-one mentoring session, my student seemed to have no motivation. He wasn’t learning as well as the other students and had therefore given up. No matter what I tried, he refused to cooperate, but I didn’t let it put me off. I kept trying different methods until finally finding one that he responded to. I made sentence structuring into a game. It wasn’t anything fancy and consisted of scraps of paper with words written on them.

    Although it took a lot of time to find the right angle, it was worth it because he soon realised that although it might take longer for him to pick things up, he would eventually get there and have a greater sense of accomplishment.